Ustawa o PIT definiuje “inwestycje” jako środki trwałe w budowie. Ustawa o rachunkowości natomiast określa pojęcie to jako aktywa trwałe środków trwałych w okresie ich budowy, montażu bądź ulepszenia istniejącego już środka trwałego.
Zanim inwestycja zacznie funkcjonować zazwyczaj pochłania ogromne nakłady finansowe, jak i spore nakłady pracy. Czasem dochodzi do sytuacji, w której wkłady te w znacznej mierze przekroczą możliwości podatnika w związku z czym inwestycja nie zostaje doprowadzona do końca. Wówczas pojawia się wiele niejasności odnośnie tego jak rozliczyć je na gruncie prawa podatkowego.
Wydatki ponoszone w związku z inwestycją nie podlegają bezpośredniemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu. Wydatki poniesione na zakończone inwestycje co do zasady są kosztami uzyskania przychody poprzez odpisy amortyzacyjne.
Koszty związane z zaniechaniami inwestycjami są kosztem podatkowym w dacie zbycia lub likwidacji inwestycji. Koszty poniesione na niedokończoną inwestycję mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów gdy dochodzi do sprzedaży niedokończonej inwestycji bądź zlikwidowania takiej inwestycji.
Zobacz również: Dochód, a podatki